Krótkowzroczność jest najczęściej występującą wadą wzroku i objawia się tym, że przedmioty dalekie nie są widziane ostro. Wada ta wynika z faktu, że gałka oczna jest zbyt długa w odniesieniu do mocy układu optycznego oka lub patrząc z innej strony, że moc oka jest zbyt duża w stosunku do jego długości. Tak, czy inaczej oznacza to, że równoległa wiązka światła wpadająca do oka zostaje zogniskowana przed siatkówką i w związku z tym na siatkówce tworzy się mniej lub bardziej rozmyty obraz przedmiotów dalekich. Im większa wada, tym coraz bliższe przedmioty stają się nieostre.
Krótkowidz często mruży oczy podczas patrzenia w dal, dzięki czemu obraz na siatkówce staje się mniej rozproszony, przez co zwiększa się jego ostrość. Poza zaburzeniami widzenia mogą pojawić się również bóle głowy a także uczucie napięcia, zmęczenia gałek ocznych.
W celu korekcji krótkowzroczności stosuje się soczewki optyczne z mocą ujemną, dobrane tak, że ognisko „ląduje” na siatkówce i dzięki temu również przedmioty odległe stają się ostre. Krótkowzroczność pojawia się zwykle w okresie szkolnym i postępuje, czyli powiększa się do wieku około 18-20 lat. Po tym czasie najczęściej stabilizuje się lub zmienia się jedynie w minimalnym stopniu.
Przyczyny powstawania krótkowzroczności nie są jeszcze wyjaśnione i nie wynaleziono jeszcze efektywnej metody hamowania jej rozwoju. Większość badaczy twierdzi zgodnie, że jest ona w pewnym stopniu uwarunkowana genetycznie. Wpływ na nią ma również długotrwała nieprzerwana praca z bliska, czyli np. długie czytanie lub korzystanie z komputera. Krótkowzroczność często wiązana jest również z rozwojem cywilizacyjnym, gdyż w krajach wysoko rozwiniętych odsetek osób dotkniętych tą wadą jest wyższy niż w krajach rozwijających się i niestety stale rośnie. Jako najlepszy sposób na uniknięcie krótkowzroczności wśród dzieci, naukowcy nadal zalecają jak najwięcej aktywności na świeżym powietrzu.
FAQ - PYTANIA I ODPOWIEDZI