Jak powszechnie wiadomo nasz wzrok wraz z wiekiem pogarsza się. Najczęściej zauważalnym problemem, który pojawia się po 40-stym roku życia jest nieostre widzenie z bliska. W chwili obecnej granice wiekowe ludzkiej aktywności coraz bardziej się przesuwają, ale niestety nie idzie za nią sprawność wzroku. W praktyce oznacza to, że właściwie każdy kto ukończył 45 rok życia potrzebuje jakiejś formy korekcji wzroku, choć nie zawsze zdaje sobie z tego sprawę lub nie chce się do tego przyznać. Jest to nieuniknione i czeka kiedyś każdego z nas.
Pierwszym objawem, jaki najczęściej zgłaszają pacjenci, to brak możliwości odczytania malutkiego druku (np. na ulotkach czy etykietach) z odległości, w której byli przyzwyczajeni czytać tak małe szczegóły. Pacjenci mają tendencję do odsuwania od siebie drobnego tekstu i szukania odległości, dla której staje się on wyraźny.
Cały układ optyczny oka składa się z rogówki, soczewki, cieczy wodnistej i ciała szklistego. Z wiekiem zmniejsza się elastyczność soczewki, a tym samym jej zdolność do akomodacji. Akomodacja to właśnie zdolność dostosowania i zmiany kształtu soczewki w oku w ten sposób, żeby tak samo dobrze oglądać przedmioty znajdujące się blisko, jak i te daleko. Ze spadkiem elastyczności soczewki, ostrość widzenia z bliska spada, po 60. roku życia oko praktycznie przestaje akomodować, a soczewka ulega całkowitemu stwardnieniu.
Na szczęście obecnie na rynku dostępna jest szeroka gama produktów, które pozwolą spełnić oczekiwania i potrzeby również osób dojrzałych, a które przy okazji nie zdradzą wieku ich użytkownika. Należą do nich między innymi okulary progresywne i wieloogniskowe soczewki kontaktowe, pozwalające na komfortowe widzenie z każdej odległości, jak za młodych lat. Ich dobór poprzedzony jest specjalistycznym badaniem.
FAQ - PYTANIA I ODPOWIEDZI